نادر چشم و چراغ شهر خسته بود - وبلاگ کلشی ها

به گزارش وبلاگ کلشی ها، نادر دست نشان در 60 سالگی بعد از مبارزه طولانی با بیماری کرونا جان باخت تا قائم شهری ها یکی دیگر از امیدهای شهر خسته را به خاک بسپارند.

به گزارش وبلاگ کلشی ها، عصر ایران نوشت: این قضاوت بود شما کردی؟ این داور چهارم بود؟ نسل جدید نادر دست نشان را با این ویدئو به خاطر سپرد. بعد از بازی ملوان - نفت مسجدسلیمان در سال 1396 او که سرمربی ملوان بود وقتی بازی 2-0 برده را با نتیجه 2-2 عوض کرد، داور چهارم را مقصر دانست و این کلیپ خلق شد. او البته چند بازی بعدتر از آن داور با دسته گل عذرخواهی کرد اما امروز خودش دست از جهان شست، توپ فوتبال را زیر بغل زد و برای همواره خداحافظی کرد.

نسل جوان حق دارد از نادر دست نشان که اسطوره نساجی مازندران است تصویری به خاطر نداشته باشد. این هم یکی دیگر از مکافات های ماست که از نسل دهه 60 چند ویدئوی به درد بخور نداریم، چیزی که بشود در روزهایی مثل این نگاه کرد و سندی داشت تا به جوان ترها بگوییم بازیکنانی که ما سنگ شان را به سینه می زدیم واقعاً ستاره بودند.

نادر دست نشان را متخصص بالابردن تیم های لیگ یکی لقب داده بودند. او مس کرمان، استیل آذین، نفت تهران و نفت آبادان را به لیگ برتر آورد و به عنوان یک مربی - مارکوپولو شناخته می شد که در کارنامه اش مربیگری نساجی مازندران، پیغام مشهد، شهید قندی یزد، شهرداری بندرعباس، صنعت ساری، ابومسلم مشهد، سایپا شمال، ماشین سازی تبریز، ملوان بندرانزلی، سپیدرود رشت و چند تیم دیگر را داشت. لقب نادر امپراتور و نادر غول کُش را به او دادند.

او کنار زمین همواره پرسر و صدا و پرشور بود. فرقی نمی کرد سرمربی کدام تیم است. همه تیم ها برایش نساجی قائم شهر بودند. با تمام جان از بازیکنان دفاع می کرد و البته گاهی همین سر و صداها به قیمت کارت زرد و قرمز برایش تمام می شد. سبک خودش را داشت و چندان به منتقدین گوش نمی داد.

دست نشان که برادر عظیم ترش رحیم هم از قدیمی های نساجی بود، استایلی شبیه امیر قلعه نویی داشت، ترکه ای، باهوش و نترس. حتی چشم علی پروین را در همان دوران گرفت، دعوتش کرد به تیم اما یک مصدومیت بدموقع راستا زندگی اش را عوض کرد، از بیشتر دیده شدن محروم ماند اما چشم و چراغ شهر شد، وقتی لیگ قدس برپا بود، کاپیتان منتخب مازندران بود، رکورددار گلزنی شد، به تیم ملی دعوت شد و ... .

نساجی در دهه 60 با بازیکنانی مثل شهریار مرادی، غلامحسین رحمتی، حسین مسگرساروی، زنده یاد رضا سلیمی، محرم آقامحمدی، اسفندیار مهمان نواز، حسن خوردستان، زمان قلی نژاد، بیژن رحمانی، غلام شاه بابایی و سعید اوصیا و ... در سطح اول فوتبال ایران درخشید. نساجی یک بار حتی به عنوان نماینده ایران به جام قائد اعظم پاکستان اعزام شد و در حالی که تیم های ملی چین، پاکستان و بنگلادش در مسابقات حضور داشتند به مقام قهرمانی جام قائد اعظم رسید و نادر دست نشان آقای گل مسابقات شد.

هافبکی که قائمشهری ها در بازی خداحافظی اش فریاد می زدند: نادر تی لینگ دور بَگِردِم (نادر دور پاهات بگردم) هرگز به آن چه شایسته اش بود به عنوان یک بازیکن دست نیافت. در عصری که رسانه ها تا این اندازه گسترده نبودند، بازی ها زنده پخش نمی شد، کسی شانس دیدن هایلایت (گُزیده) بازی یک بازیکن را نداشت و ... چطور می شد به همه مردم ایران گفت که پسر شماره 7 نساجی قائمشهر یک ستاره است؟ او در زمان بدی به جهان آمد. مثل بسیاری از بازیکنان دهه 60 و 70 که بر بخت شان نفرین می فرستند.

نادر دست نشان وقتی به عنوان سرمربی شناخته شد هم در لیستی نهاده شد که همه آن را با ف-ک می شناختند. ن.د هم رفت توی لیست سیاه و گفتند حق ندارد در لیگ برتر مربیگری کند. خودش تا آخرین روز می گفت دلیلش را نمی داند! از آن قصه هایی که هنوز هم کسی چرایی اش را نمی داند، ف.کهای مشهور برگشتند و ستاره شدند. از کنار زمین تا قاب تلویزیون اما سهم نادر دست نشان ویروس شد.

کرونا باز هم یکی از چهره های نام دار را از تالار فوتبال ایران غارت کرد. نادر دست نشان در 60 سالگی بعد از مبارزه طولانی با بیماری کرونا جان باخت تا قائم شهری ها یکی دیگر از امیدهای شهر خسته را به خاک بسپارند. کنار آرزوهای دیگرشان.