تووالو؛ کشوری در حال غرق شدن - وبلاگ کلشی ها

به گزارش وبلاگ کلشی ها، تغییرات آب و هوایی موجب بالا آمدن سطح آب دریا در منطقه ها حوالی جزیره تووالو شده است که قسمت های کم ارتفاع جزیره را در معرض خطر قرار می دهد. جزیره تووالو که تنها 1 متر و 80 سانتی متر بالاتر از سطح دریا واقع شده، احتمالا به زودی غرق خواهد شد. در ادامه با خبرنگاران همراه باشید.

اقیانوس به عنوان عاملی قدرتمند، می تواند به سرعت موجب تغییراتی در خشکی های نزدیک خود گردد. تغییرات آب و هوایی که در پی فعالیت های انسانی بیشتر شده، اختلالاتی در شرایط اقیانوس به وجود آورده است. این تغییرات، خطراتی برای خشکی های نزدیک اقیانوس و نیز ذخایر آب شیرین آن به همراه خواهد داشت. اقیانوس بعلاوه دی اکسید کربن را جذب می نماید که خود عاملی برای افزایش دمای هوا، افزایش مقدار اسید آب های شور و فرسایش صخره های زیر دریا می گردد. این موضوع، صنعت ماهیگیری را تحت الشعاع قرار می دهد که ادامه حیات بسکمک از جزایر متکی به آن را نیز تهدید می نماید. ائتلاف جزایر کوچک متشکل از 44 کشور است که در حال مبارزه با این شرایط وحشتناک برای ادامه بقای خود هستند.

تووالو به عنوان عضوی از ائتلاف جزایر کوچک، یکی از اولین کشورهای دنیا است که مجبور به رویارویی با شرایط خطرناک و سخت فرو رفتن به زیر آب است. علی رغم کوشش های بی وقفه در سطوح بین المللی برای کنترل تأثیرات جوی بر این جزیره، تووالو و دیگر جزایر کم ارتفاع در حال غرق شدن هستند. تووالو اولین قربانی تغییرات آب و هوایی به وجود آمده به دست بشر است که ممکن است زمینه را برای غرق شدن دیگر کشورهای محصور در اقیانوس دنیا نیز فراهم کند.

تهدید آب های شور

کشور تووالو که مابین جزایر معروفی مانند استرالیا و هاوایی قرار گرفته، در محاصره هزاران کیلومتر آب های آزاد واقع است. مساحت تووالو به میزان یک دهمِ واشنگتن است. این کشور متشکل از سه جزیره صخره ای و شش جزیره مرجانی در جنوب اقیانوس آرام است که بالاترین ارتفاعش از سطح دریا حدوداً 5 متر است. بیشتر مردم تووالو در ارتفاع کمتر از 2 متر از سطح دریا زندگی می نمایند. به همین علت، سازمان ملل متحد از تووالو با عنوان اولین کشوری که در پی تغییرات آب و هوایی به کلی زیر آب فرو خواهد رفت، یاد می نماید. اگرچه قبل از وقوع این اتفاق، مسائل موجود دیگر در این جزیره، مانع از ادامه حیات جمعیت آن خواهد شد.

بالا آمدن آب اقیانوس موجب از بین رفتن ذخایر آب شیرین تووالو خواهد شد که یکی از اولین خطرات جدی پیش روی مردم این کشور است. با افزایش طوفان های دریایی، سیستم فاضلاب و لوله کشی آب این جزیره از طریق آب شور دریا آلوده خواهد شد که خود موجب بروز اختلالاتی در فرآیند تصفیه صحیح آب می گردد. سپس، آب های آلوده فاضلاب و آب شور دریا وارد منابع آب شیرین جزیره شده و اندک ذخایر آن را نیز به کلی از بین می برد.

آلودگی آب تووالو، خطری برای صنعت کشاورزی این کشور نیز محسوب می گردد. تغییرات آب و هوایی موجب افزایش وقوع خشکسالی های گاه و بی گاه در جزایر شمالی این کشور شده و شرایط را برای کشت محصولات کشاورزی و نگهداری حیوانات دامی سخت نموده است. ذخایر محدود آب شیرین تووالو که در پی خشکسالی و آلودگی آب به وجود آمده، شرایط را برای تهیه غذا در این کشور بدون واردات آن حتی قبل از اتمام منابع آب، بسیار سخت خواهد نمود.

شور شدن زمین های حاصلخیز، تمیز شدن اقیانوس

با بالا آمدن آب اقیانوس و غرق شدن جزیره، آب دریا نیز کم کم جای آب شیرین را خواهد گرفت؛ آب دریا موجب آلودگی ذخایر آب شیرین جزیره و پس از آن، به از بین رفتن این منابع حیاتی منتهی می گردد. البته این اتفاق بدون مقدمه رخ نخواهد داد؛ هم اکنون نیز امواج معمولی دریایی، فجایعی در تووالو به وجود آورده است.

در سال 1972، طوفانی دریایی با نمک آلود کردن خاک های حاصلخیز تووالو، موجب از بین رفتن محصولات مهم کشاورزی و درختان این کشور شد. یکی از محصولات کشاورزی حیاتی تووالو، یعنی تاروی باتلاقی که مانند برنج، داخل آب و حفره ها رشد می نماید، نسبت به امواج دریایی بسیار حساس است؛ از این رو آب دریا خطری جدی برای آن محسوب می گردد. بسکمک از ساکنان تووالو، علاوه بر تخریب کامل خانه هایشان در فونافوتی مرکز این کشور، با مشکل کمبود غذا نیز دست و پنجه نرم می نمایند. افزایش دمای هوا و اسیدی شدن آب های شیرین جزیره از طریق آب اقیانوس، نگرانی های دیگری در زمینه کمبود محصولات غذایی مردم تووالو ایجاد نموده است. انتظار می رود تغییرات آب و هوایی که در پی فعالیت های انسانی به وجود آمده، موجب افزایش گرما و دی اکسید کربن جذب شده از طریق اقیانوس شده و به بالا رفتن سطح اسید و نیز مقدار دمای میانه آب دریا منجر گردد. افزایش سطح اسید آب، موجب ضعیف شدن مرجان های دریایی و سخت پوستان شده و زندگی جانورانی که به گرما حساس هستند را به مخاطره می اندازد.

از بین رفتن موجودات دریایی که قابل خوردن هستند، نگرانی و تنش هایی در زمینه کمبود غذا به وجود خواهد آورد. فرسایش دیواره های مرجانی جزیره، از مقاومت آن در مقابل امواج دریایی و سونامی کاسته و موجب افزایش خسارات احتمالی به هنگام وقوع حادثه خواهد شد.

تخریب کشور و خطر از بین رفتن فرهنگ آن

تووالو کشوری دارای فرهنگ و مواضع سیاسی صلح آمیز است. در واقع، این کشور حتی نیروی ارتش هم ندارد. با این حال، اگر شرایط سختی در تووالو پیش آید، ممکن است بقای فرهنگ این کشور نیز به خطر افتد.

کمبود آب و غذا در تووالو موجب بروز خطرات دیگری نظیر ابتلا به بیماری های گوناگون در پی تغذیه ضعیف یا آب آلوده نیز خواهد شد. دور بودن جزیره تووالو و موقعیت جغرافیایی آن، مانع از فرار به هنگام و نیز دریافت بدون دردسر کمک های بین المللی می گردد. احتمال وقوع فجایعی مانند سونامی و طوفان های دریایی که ممکن است در پی تغییرات آب و هوایی در تووالو به وجود آید نیز بسیار بالا است. تعداد کسانی که هر روز از تووالو به نیوزلند مهاجرت می نمایند، بیشتر و بیشتر می گردد. مهاجران، رفته رفته با آداب و رسوم کشور جدیدشان آمیخته شده و فرهنگ خود را از یاد خواهند برد. با فرو رفتن کامل تووالو در آب، مردم این کشور مجبور به ترک آن شده و به کشورهای دیگر مهاجرت خواهند کرد.

کاهش سطح بهداشت همگانی و نیز در آب فرو رفتن تووالو، نگرانی هایی در زمینه از بین رفتن فرهنگ جمعیت 10,782 نفری این جزیره ایجاد می نماید. بیشتر مردم این کشور ریشه پلی نزی داشته و تعداد اندکی نیز از نوادگان ساکنان میکرونزی هستند. فرهنگ مردم تووالو، در پی کمبود منابع، در معرض خطرات دریایی بودن و مهاجرت به دیگر کشورها، ممکن است به کلی از بین برود.

نجات تووالو

سازمان ملل متحد، جلساتی در زمینه تغییرات آب و هوایی برگزار نموده است که تمرکز آن بر کاهش مقدار گازهای گلخانه ای فراوری شده از طریق کشورهایی است که بیشترین استفاده از سوخت های فسیلی را دارند. کاسته شدن مقدار گازهای گلخانه ای در جو زمین، موجب کاهش گرمای بیش از حد و اسیدی تر شدن آب اقیانوس ها می گردد؛ همان دلایلی که موجب وقوع شرایط سخت در تووالو و دیگر جزایر مشابه آن شده است.

سازمان های بشردوستانه ای مانند صلیب سرخ، با مردم تووالو در زمینه های امنیتی، آمادگی، بهداشتی و آموزشی در حال کار کردن هستند. این سازمان ها به مردم جزیره برای مقابله با خطرات احتمالی کمک نموده و در کاشت درخت در منطقه ها کم تراکم نیز آنان را کمک می نمایند. جمع آوری شاخه درختان از روی زمین و دیگر زباله هایی که ممکن است هنگام وقوع طوفان، ضربات شدیدی بر مردم وارد کند، به همراه ساخت سدهای مستحکم برای جلوگیری از امواج سهمگین دریایی را می توان از جمله اقدامات مفید در تووالو قلمداد کرد. دانشمندان در حال مطالعه الگوهای رسوب مرجان های این جزیره و شبیه سازی شرایط مشابه هستند تا در صورت وقوع خطرات احتمالی، با آمادگی بیشتری به استقبال آن بفرایند. اگرچه هیچ یک از این اقدامات، تضمینی بر نجات کامل تووالو نیست، اما دانشمندان امیدوارند در درازمدت، از تخریب کلی جزیره جلوگیری نمایند.

اختلاف نظر

علی رغم باور بسکمک از دانشمندان که غرق شدن تووالو را مسلم می دانند، تحقیقات دیگری نیز وجود دارد که از طریق پائول کنچ، استاد دانشکده محیط زیست دانشگاه اوکلند به انجام رسیده که نشان می دهد فرو رفتن این جزیره در آب، حتمی نیست.

مطالعات او بر روی جزایر مرجانی اقیانوس آرام و اقیانوس هند که مجموعاً بیش از 600 جزیره را شامل می گردد، شرایط آنان به هنگام غرق شدن را آنالیز و ارزیابی می نماید. او دریافت که مساحت تقریباً 80٪ از این جزایر افزایش داشته و مساحت 20٪ از آن ها نیز با کاهش روبرو بوده است. این اطلاعات نشان می دهد که مقدار زمین هایی که در پی بالا آمدن آب اقیانوس از دست رفته اند، کمتر از مقداری است که انتظار می رفت در آب فرو فرایند.

کنچ به این موضوع نیز اشاره می نماید که جزایر مرجانی، نسبت به دیگر جزایر، سازگاری بیشتری با اقیانوس ها دارند. جزایر مرجانی، با تغییر موضع و مکان به امواج رسوب گذار واکنش نشان می دهند. بعضی از نواحی تووالو طی یک دهه، با افزایشی 5.5 هکتاری روبرو بوده اند اما بزرگ ترین جزیره این کشور، یعنی فونافوتی در طول 4 دهه، تنها 106 متر بزرگ تر شده است.

آینده ای نامشخص

تووالو شرایط سختی را پشت سر می گذارد. در واقع، هیچ تضمینی وجود ندارد که این جزیره بتواند در مقابل امواج اقیانوس دوام بیاورد. بعضی از محققان بر این باورند که سطح آب اقیانوس تا سال 2100، در حدود 2 متر در حوالی تووالو افزایش خواهد یافت و بسکمک از خانه ها و زمین های نزدیک ساحل را به کلی در بر خواهد گرفت. به نظر می رسد تووالو اولین کشوری باشد که غرق می گردد. این موضوع زنگ خطری برای دیگر کشورها و جزایری است که ارتفاع کمی از سطح دریا دارند.

کشورهایی که عضو ائتلاف جزایر کوچک هستند، نگرانی های خود را در نشست های سازمان ملل متحد چندین بار مطرح نموده اند و از عدم پیشرفت شرایط گازهای گلخانه ای نارضایتی خود را اعلام نموده اند. در یکی از جدیدترین نشست های سازمان ملل در مرکز کشور پرو، یعنی لیما، صحبت هایی در زمینه توسعه سیاست های کاهش گازهای گلخانه ای و نیز پرداخت غرامت به کشورهایی که کمترین استفاده از سوخت های فسیلی را دارند، انجام شد.

در این میان، مردم تووالو کماکان با خطر غرق شدن کشورشان و نیز کمبود آب و غذا دست و پنجه نرم می نمایند.

نخست وزیر کشور تووالو، در نشست لیما، شرایط اسفناک کشور خود را چنین اعلام کرد:

اگر کشور شما با خطر محو شدن از صحنه روزگار روبرو بود، چه می کردید؟