تمساح سر کلاس درس! - وبلاگ کلشی ها

به گزارش وبلاگ کلشی ها، وجود وزغ های نیشکر مهاجم در شمال استرالیا، باعث از بین رفتن جمعیت تمساح های آب شیرین بومی این کشور شده است؛ چراکه این تمساح های شکارچی نمی دانستند که نباید از این دوزیستان سمی دوری نمایند.

غزال زیاری: در سال های اخیر تعداد زیادی از تمساح های وحشی استرالیا به علت خوردن وزغ های نیشکر سمی از بین رفته اند و از همین رو حالا دانشمندان دست به کار شده اند تا با شیوه ای متفاوت به تمساح ها آموزش دهند تا به سراغ این وعده های غذایی مرگبار نروند؛ شیوه آن ها ، دادن دوزی به یادماندنی از غذای مسموم به تمساح هاست

وزغ های نیشکر (Rhinella marina) در دهه 1930 برای کنترل آفات کشاورزی در صنعت نیشکر به استرالیا وارد شدند؛ اما با گذر دهه ها، به خودی خود به یک تهدید زیست محیطی ویرانگر تبدیل شدند و حالا با توسعه در سراسر قاره، حیات وحش بومی این منطقه را ویران نموده اند.

دراین بین، تمساح ها به عنوان یکی از شکارچیان بومی استرالیا، نسبت به تهدیدهای ناشی از غدد سمی وزغ که ترکیبی به نام بوفوتوکسین ترشح می نماید، بی اطلاع هستند. جورجیا وارد-فیر از دانشگاه مک کاری استرالیا دراین باره گفته: خوردن این وزغ ها تقریباً همواره کشنده است. این امکان وجود ندارد که تمساحی، از این وزغ ها تغذیه نموده و زنده بماند تا درس عبرت بگیرد که نباید از این گونه وزغ ها تغذیه کرد.

البته این ماجرا درباره تمساح های آب شیرین (Crocodylus johnstoni) صدق می نماید؛ گفتنی است که با عبور اولین موج وزغ ها، بیش از 70 درصد جمعیت حیوانات در بعضی منطقه ها شمال استرالیا از بین می روند.

کوشش برای دور کردن جانوران از وزغ ها

دراین بین، محققان پیروز شده اند تا به بعضی دیگر از گونه های آسیب دیده استرالیا، از جمله بزمجه ها و کوئول ها بیاموزند تا از این وزغ ها تغذیه نکنند. آن ها این کار را با برداشتن غدد سمی وزغ ها و تزریق دوزهای غیر کشنده سم به آن ها انجام می دهند. بدین ترتیب بزمجه ها و کوئول ها بعد از خوردن این وزغ ها، دچار حالت تهوع می شوند و در شکارهای بعدی، دیگر به سراغ این گونه از وزغ ها نمی روند.

حالا وارد-فیر و همکارانش تکنیک مشابهی را درباره تمساح های آب شیرین نیز به کار گرفته اند؛ آن ها در سپتامبر سال 2021، جمعیت این تمساح ها را در چهار منطقه هدف در شمال غربی استرالیا زیر نظر گرفتند و حدود 2400 طعمه برایشان آماده کردند. طعمه ها شامل لاشه وزغ هایی بود که سم کشنده از بدن شان خارج شده و به جای آن، کلرید لیتیوم که در خزندگان حالت تهوع غیر کشنده ایجاد می نماید، به آن ها تزریق شده بود. اعضای این گروه به علاوه گردن مرغ (بدون وجود کلرید لیتیوم به عنوان طعمه) را به عنوان خوراکی کنترل در نظر گرفتند.

در ابتدا، تقریباً تمام وزغ های طعمه دار و گردن مرغ بدون طعمه خورده شدند؛ اما در طول پنج روز بعدازآن، با توسعه علائم مسمومیت غذایی در چهار جمعیت تمساح های محلی، آن ها تدریجاً مطلع شده و دیگر به سراغ وزغ ها نرفتند و دیگر تنها از گردن مرغ تغذیه می کردند.

بدین ترتیب به نظر می رسد که حالا تمساح ها هم یاد گرفته اند که دیگر به سراغ وزغ های نیشکر نروند. در منطقه های که وزغ ها اخیراً و قبل از آموزش دادن تمساح ها واردشده بودند، مرگ ومیر تمساح ها 95 درصد کاهش یافت و در منطقه های که آن ها پس از آموزش تمساح ها وارد شدند، هیچ مورد مرگ ومیر ناشی از مسمومیت با وزغ نیشکر ثبت نشده است.

این گروه برنامه طعمه گذاری را در سال 2022 نیز تکرار کرد و متوجه شد که تمساح ها هنوز از خوردن وزغ های طعمه دار بیزار هستند. وارد- فیر در این باره گفت: تعجب آور بود که این شیوه چقدر خوب عمل نموده است.

منبع: newscientist

58321