تفاوت آسم با بیماری مزمن انسدادی ریه - وبلاگ کلشی ها

به گزارش وبلاگ کلشی ها، در این مقاله تفاوت آسم و بیماری مزمن انسدادی ریه با ارائه تعاریف اولیه در مورد این دو بیماری مطرح می شود.

نویسنده: حمید وثیق زاده انصاری

منبع:راسخون

در این مقاله تفاوت آسم و بیماری مزمن انسدادی ریه با ارائه تعاریف اولیه در مورد این دو بیماری مطرح می گردد.

بیماری مزمن انسدادی ریه با نام اختصاری COPD شناخته می گردد. این نام تنها به یک بیماری و مشکل اشاره نمی کند بلکه منظور گروهی از بیماری های ریه است که آمفیزم و برونشیت مزمن آسمی مهمترین آن ها هستند. این بیماری ها مانع از دم و بازدم طبیعی در فرد مبتلا و در نتیجه موجب انسداد راه تنفسی می گردند. همانطور که از نام آن مشخص است، این بیماری از نوع مزمن است که در صورت ابتلای فرد، قابل بازگشت نمی باشد. بنابراین اهداف درمانی شامل کنترل علائم و به حداقل رساندن یا جلوگیری از هرگونه آسیب بیشتر است. حال آنکه آسم هم نوعی بیماری مزمن مادام العمر است که با سختی و دشواری تنفس همراه است و هیچ درمان کاملی برای آن وجود ندارد. به همین سبب حتی مداوایی که برای آن صورت می گیرد بر کنترل علائم تمرکز دارد.

مقایسه آسم و بیماری مزمن انسدادی ریه

بیماری مزمن انسدادی ریه COPD

علائم

یکی از چالش های درمان بیماری مزمن انسدادی ریه تشخیص آن در مراحل اولیه است. زیرا ماهیت این بیماری به گونه ای است که به تدریج تشدید می گردد، و به همین دلیل تا زمانی که ریه ها آسیب جدی نبینند، علائمی از این بیماری مشاهده نمی گردد. به بیان دیگر، بروز هرگونه علائم می تواند ناشی از این باشد که بیماری در مرحله پشرفته ای واقع شده است. علائم این بیماری می تواند شامل موارد زیر باشد:

تنگی نفس، که با فعالیت هایی نظیر ورزش و تمرین کردن یا حرکت کردن تشدید می گردد.

سرفه مزمنی که متوقف نمی گردد، علامت شناخته شده بیماری مزمن انسدادی ریه است. در اغلب موارد، سرفه خلط دار است و فراوری خلط یا مخاط می کند.

عفونت های سینه به خصوص در زمستان می تواند شایع باشد.

احساس فشردگی قفسه سینه هم می تواند علامت رایج بیماری مزمن انسدادی ریه باشد.

علل و عوامل

این بیماری نتیجه مصرف طولانی مدت سیگار و قرار گرفتن در معرض مواد آسیب رسانی است که به وسیله هوا وارد ریه ها می گردند. مصرف سیگار در بیشتر موارد شایع ترین دلیل بیماری مزمن انسدادی ریه است. اگر 10 فرد مبتلا به این بیماری را در نظر بگیریم، بسیار احتمال دارد که 9 نفر از آن ها در طولانی مدت سیگار مصرف نموده اند یا می کنند. مواد شیمیایی موجود در دود تنباکو به لایه داخلی راه های هوایی در ریه ها آسیب می زنند، و به این ترتیب موجب التهاب آن ها می گردند. مصرف طولانی مدت سیگار در نهایت موجب آسیب بازگشت ناپذیر راه های هوایی می گردد. افرادی که در معرض دود سیگار هستند هم به یک میزان در معرض ابتلا به این بیماری درمان ناپذیر می باشند. افرادی که دائماً در معرض مواد آسیب رسان در هوا مانند دانه ها، ذغال سنگ، گرد و غبار، بخارات و مواد شیمیایی دیگر هستند، هم در خطر ابتلا می باشند حتی اگر سیگار مصرف نمی کنند.

درمان

همانطور که اشاره شد، درمان کاملی برای بیماری مزمن انسدادی ریه وجود ندارد اما مداوا به منظور بهبود نسبی، علائم را تحمل پذیر تر و پیشرفت بیماری را کند می کند.

ترک سیگار برای همیشه، نخستین و برترین اقدام در جهت بهبودی نسبی است. با این اقدام ریه ها از آسیب بیشتر مصون خواهند بود و فرد توانایی تنفس خود را حفظ می کند. هرچند، ترک سیگار به خصوص برای افرادی که به مدت طولانی سیگار مصرف نموده اند، هرگز آسان نیست. بنابراین توصیه می گردد برای این منظور با پزشک مشورت کنید.

ضمناً کوشش بیمار برای ترک سیگار، ممکن است داروهای خاصی برای او تجویز گردد. متسع کننده های مجاری هوایی ریه ها و کورتیکواستروئیدها (استنشاق کننده ها) دو گروه از داروهای شناخته شده می باشند که به بیمار برای تنفس بهتر یاری می کنند. بعلاوه، از آنجایی که بیماری با عفونت های باکتریایی مانند پنومونی، آنفلونزا و سایر موارد تشدید می گردد، پزشکان ممکن است برای بیماران آنتی بیوتیک تجویز کنند.

علاوه بر این موارد، در صورتی که سطح اکسیژن خون بیماران به طور دائم پایین باشد، بیماران ممکن است تقاضای اکسیژن درمانی کنند.

درمان بازتوانی ریه هم در بهبود نسبی بیماران مؤثر است. این درمان شامل آموزش به بیمار درباره بیماری، تمرینات اختصاصی برای ریه ها، و توصیه های غذایی است.

و در صورتی که روش های درمان نگهدارنده و محافظتی در فرایند کنترل یا کاهش علائم مؤثر نباشند، ممکن است از روش جراحی استفاده گردد.

آسم

علائم

علائم آسم همیشگی نیستند. برخی افراد ممکن است علائم خفیفی داشته باشند، در حالی که برخی دیگر علائم شدیدی را بروز می دهند. بعلاوه، همانطور که بیشتر بیماران گزارش نموده اند، در فاصله میان حملات، هیچ مسئله ای در تنفس خود ندارند. در بیشتر موارد، افراد ضمناً ورزش کردن، یا هنگامی که در معرض مواد حساسیت زا یا سایر محرک ها قرار می گیرند، دچار حمله آسمی می گردند. شایع ترین علائم شامل موارد زیر است:

اشکال در تنفس

احساس فشردگی قفسه سینه

خس خس قفسه سینه

سرفه، بیشتر شب ها و صبح زود

علامت رایج دیگر آسم سرفه یا خس خس قفسه سینه است که با عفونت هایی نظیر سرماخوردگی یا آنفلونزا تشدید می گردد.

علل و عوامل

برخلاف بیماری مزمن انسداد ریه، پزشکان درباره علل آسم مطمئن نیستند. اما آن ها گمان می کنند که عوامل محیطی به همراه عوامل خاص ژنتیکی می توانند سهم مهمی در ایجاد این بیماری تنفسی در افراد داشته باشند. دانشمندان پیروز شده اند عوامل محرک غیر اختصاصی حمله آسمی را مشخص کنند.

مواد حساسیت زا نظیر گرد و غبار، هرزه گرد، هیره گرد و غبار، کپک قارچی، حساسیت غذایی و سایر موارد به آسانی می توانند یک حمله آسمی را تحریک کنند.

سرماخوردگی و سایر عفونت های تنفسی به طور شایع علائم آسمی را تحریک می کنند.

محرک های روانی مانند احساسات شدید و استرس هم ممکن است سبب تحریک حمله آسمی گردند.

تنفس در هوای سرد ، و ابتلا به بیماری های زمینه ای مانند رفلاکس معده ای روده ای می تواند فرد را مستعد حمله آسمی کند.

سایر عوامل خطر می تواند شامل تولد پیش از موقع و نارس متولد شدن، سابقه خانوادگی ابتلا به آسم، و در معرض آلاینده های هوایی و مواد آسیب رسان قرار گرفتن باشد.

درمان

بیماری آسم به دلیل ماهیت بازگشت ناپذیر خود، احتیاج به درمان طولانی مدت دارد. بنابراین هدف اصلی کنترل و پیشگیری از حمله آسمی است. برای پیشگیری، بیمار می بایستی عوامل محرک حمله آسمی در خود را شناسایی کند، و برای کنترل بیماری، داروهای متنوعی می تواند مورد استفاده قرار گیرد. داروها به دو گروه تقسیم می شوند، گروهی برای کنترل بلند مدت و گروهی دیگر برای اثر بخشی سریع در طی حمله آسمی می باشند. اگر داروهای بلند مدت که می بایستی هر روز مصرف شوند، مؤثر هستند، پزشکان معمولاً به بیماران خود استفاده از داروهای سریع الاثر را توصیه نمی کنند.

بنابراین آنچه از توضیحات ارائه شده استنباط می گردد این است که تفاوت اصلی بیماری مزمن انسدادی ریه و آسم در ماهیت عوامل ایجاد کننده و محرک این دو بیماری است. بعلاوه، بیماران آسمی در صورت دریافت درمان مناسب در فواصل میان حملات هیچ گونه علامتی در آن ها مشاهده نمی گردد ، اما در بیماران مبتلا به بیماری مزمن انسدادی ریه ممکن است همیشه علائم مشاهده گردد. اما برخلاف این واقعیت که این دو بیماری متفاوت هستند، در اعلب موارد تشخیص و افتراق آن ها از یکدیگر به درستی صورت نمی گیرد. در نمونه های بسیاری، بیماری که در حقیقت مبتلا به بیماری مزمن انسدادی ریه است، درمان آسم را دریافت نموده است. بنابراین تشخیص صحیح پزشکی برای شناسایی بیماری ها و درمان آن ها با روش های مناسب، بسیار حائز اهمیت است.

/ج

منبع: راسخون