پل یو بین در برمه ، طولانی ترین پل چوبی جهان از زبان گردشگران
به گزارش وبلاگ کلشی ها، یک زوج گردشگر اهل نروژ به نام بنت و پر (Bente and Per) که ساکن شهر فردریکستاد هستند، با سفر کردن به جاهای مختلف جهان نظیر قاره آسیا، اروپا، آفریقا و اقیانوسیه و درج نمودن توضیح سفرهای خود در وبسایت شخصی خودشان، سعی می نمایند تا لذت هایی را که در سفرهای خود می برند، با دیگران نیز به اشتراک بگذارند. در واقع هدف آنان از این کار، تشویق نمودن مردم به سفر کردن و تماشا نقاط برجسته جهان نظیر همین پل یو بین در برمه می باشد. این زوج نروژی، ما را با لذت های موجود در این پل در میانمار و بعلاوه حس تماشا غروب خورشید از روی آن کمی آشنا می نمایند. با خبرنگاران همراه باشید تا با طولانی ترین پل چوبی جهان از زبان این زوج نروژی آشنا شوید.
زیبایی بی حد و حصر پل یو بین در برمه به هنگام غروب خورشید
اگر فکر می کنید که تماشا غروب خورشید از روی پل یو بین اصلا چیز عجیبی نیست، سخت در اشتباه هستید! چرا که تماشای غروب خورشید از روی این پل ساجی از حقیقت هم فراتر رفته و بیشتر شبیه به یک رویای خیال پردازانه می باشد! پل یو بین از روی رودخانه باریک تانگتامان گذر می کد و از طولی در حدود 1200 متر برخوردار می باشد و طولانی ترین پل چوبی جهان به شمار میرود. این پل با این مقدار طول، از جنس ساج ساخته شده است. این پل که تنها برای عبور و مرور افراد با پای پیاده و یا دوچرخه طراحی شده است، در میانه های سال 1800 میلادی ساخته شده و بیش از 1200 ستون ساجی را در سازه خود، جای داده! با تمام این ها، یکی از نقاط مجذوب نماینده و دوست داشتنی میانمار، همین پل یو بین است و بعد از آن تماشای غروب خورشید از روی آن که هم برای اهالی برمه هیچ وقت کهنه نمی گردد و هم اینکه همواره برای گردشگران و جهانگرد ها یک مکان چشم نواز و فریبنده تلقی می گردد؛ البته در این قسمت این نکته را نیز باید گفت که پل یو بین، یک چشم انداز ایده آل برای شکار عکس های ناب می باشد و اگر شما نیز خود را یک عکاس حرفه ای می دانید، پیشنهاد می کنیم که به هیچ عنوان این مکان عکاسی بکر را از دست ندهید و نباید فراموش کنید که برای گرفتن عکس، تنها نیستید و قطعا با جمعیت زیادی که می خواهند از روی این پل، غروب خورشید را در لحظه ثبت نمایند، روبرو خواهید شد.
گفته های بنت و پر نروژی
بنت و پر در سفرنامه خود آورده اند که: تقریبا در حدود نصف روز را بر روی پل یو بین در برمه گذراندیم و توانستیم تا حد زیادی از تماشا شفق که گهگاه نمایان می شد، لذت ببریم. یکی از جلوه های کم نظیر و مخصوص این پل، زمانی بود که نورها به حالت گلوله های آتشین قرمز رنگی در می آمدند و به آرامی به زیر پل می رفتند، درست همانند انسانی که می خواهد به تخت خواب برود! با نزدیک شدن به زمان غروب خورشید به وقت محلی، تصمیم گرفتیم که قایق کوچکی را در اختیار بگیریم تا هم از چشم انداز غروب خورشید به مقدار کافی عکس بگیریم و لذت ببریم و هم از چشم انداز ای که پل ایجاد می نماید، تمام استفاده را ببریم. شاید باورتان نگردد، اما کرایه قایق در اینجا بسیار مقرون به صرفه و کم هزینه است و هر قایق رنگی که شما بخواهید، ظرفیتی چهار نفره دارد که حتی اگر با غریبه ها نیز در آن بنشینید، دیگر حتی پول هم لازم نیست بدهید. (آن دو می خندند)
آن ها در ادامه چه می گویند؟؟
این زوج نروژی در ادامه بیان می نمایند که: حال دیگر خورشید، غروب نموده و ما به مقدار کافی لحظات غروب خورشید را با دوربینمان ثبت نموده ایم و می خواهیم به قدم زدن بر روی این پل ساخته شده از ساج بپردازیم که حس فوق العاده ای را به انسان منتقل می نماید. بر روی پل، کارهای هنری کمتری صورت می گیرد و بیشتر آدم ها مشغول ادامه دادن زندگی معمولی با اندکی شوخ طبعی بیشتر هستند. در اینجا راهبان و نوکشیشان با هر سن و سالی حضور دارند و با مردم صحبت می نمایند و البته نوکشیشان جوان تر بیشتر به بازیگوشی می پردازند و سبب ایجاد یک فضای شاد و پرنشاط می شوند! نکته جالب این جاست که با وجود اینکه راهبان برمه ای، زاهد و پرهیزکار هستند، اما از عقایدی آزادگرایانه و قوانین نه چندان سختی پیروی می نمایند! البته این را هم باید گفت که در اینجا نمی گردد به هر کدام از بچه ها، نوجوانان جوانان و مردانی که رداهای قرمز و نارنجی به تن نموده اند و کله های تراشیده سیاهی دارند، گفت راهب؛ چرا که تنها بسیاری از آنان پیش از رسیدن به سن بلوغ فقط زمانی را به عنوان نوکشیش طی می نمایند تا بتوانند دین بودایی را به درستی یاد بگیرند. مدت زمان یادگیری آنان نیز تا جایی که ما متوجه آن شدیم، از چند هفته آغاز می گردد و به چند ماه و یا حتی به یک سال نیز کشیده می گردد. در واقع این خانواده ها هستند که تصمیم می گیرند بچه ها، نوجوانان، جوانان و مردانشان چه مدت را باید به عنوان نوکشیش بگذرانند تا از دین بودایی شناخت کاملی را به دست آورند. ناگفته نماند که گذراندن این مرحله همانند گرفتن تصدیق رانندگی، مهم و با ارزش است و شاید به خاطر همین هم باشد که بیشتر پسران نوجوان نوکشیش بسیار بازیگوش هستند!
کلام آخر در خصوص طولانی ترین پل چوبی جهان
با رفتن به میانمار می توانید علاوه بر تماشا این پل و لذت بردن از جلوه های بصری غروب خورشید، سری هم به مرکز قبلی این کشور یعنی امراپورا (Amarapura) بزنید که خیلی از شما دور نیست و حتی می توانید با یک برنامه ریزی کمی فشرده، هر دو مکان را با هم مشاهده نمایید، البته با توجه به زیبایی های شهر امراپورا پیشنهاد می کنیم که همانند ما چند روزی را در این شهر بگذرانید و در یک روز مناسب به تماشا پل یو بین و تماشای غروب خورشید بروید تا از لذت های بیشتری در این سفر نیز بهره مند شوید.
منبع: همگردی