خطرات سوراخ کردن بینی، لب و زبان - وبلاگ کلشی ها

به گزارش وبلاگ کلشی ها، امروزه تقریباً در تمام کشورها، پیرسینگ در نقاط مختلف بدن انجام می گردد. بسیاری از کسانی که پیرسینگ انجام می دهند، فقط در پی پیروی از مد و زیبایی هستند. این افراد غافل از عوارض خطرناک و گاه غیرقابل جبران آن با مراجعه به مراکز غیربهداشتی و در آرایشگاه ها خود را به دست افراد غیرمتخصص می سپارند.

خطرات سوراخ کردن بینی، لب و زبان

پیرسینگ(Piercing) یک واژه ی انگلیسی به معنای سوراخ کردن بدن و نصب اشیای تزیینی در آن است.

سوراخ کردن گوش که از گذشته های دور در بیشتر کشورهای جهان متداول بوده، شایع ترین نوع پیرسینگ در جهانست.

امروزه تقریباً در تمام کشورها، پیرسینگ در نقاط مختلف بدن انجام می گردد. بسیاری از کسانی که پیرسینگ انجام می دهند، فقط در پی پیروی از مد و زیبایی هستند. این افراد غافل از عوارض خطرناک و گاه غیرقابل جبران آن با مراجعه به مراکز غیربهداشتی و در آرایشگاه ها خود را به دست افراد غیرمتخصص می سپارند.

اگرچه سوراخ کردن نرمه ی گوش بی خطرترین نوع پیرسینگ اعضای بدن است، اما باید به خاطر داشته باشید که همه ی پیرسینگ ها ممکن است عوارضی از جمله حساسیت و عفونت را در پی داشته باشند. حساسیت شایع ترین عارضه ی پیرسینگ است که بیشتر در هنگام استفاده از فلزات بدلی به ویژه کروم و نیکل به وجود می آید. خانم هایی که در هنگام استفاده از ساعت و انگشر بدلی دچار حساسیت، خارش و قرمزی در پوست خود می شوند باید از نصب بدلیجات خودداری نمایند و اگر علاقه ی زیادی به پیرسینگ دارند، فقط از تزییناتی با جنس طلا استفاده نمایند، چون احتمال حساسیت به طلا در جهان بسیار کمتر از سایر فلزات است.

برخی مواقع ممکن است حساسیت در محل قرارگیری شیء تزیینی نباشد، بلکه به مرور در سایر نقاط بدن ظاهر گردد و گاهی حتی بعد از خارج کردن شیء، حساسیت تا خاتمه عمر با فرد همراه خواهد بود.

اگزما یا حساسیت به نیکل عارضه ی مهم و شایعی است که گاه می تواند زندگی فرد را مختل کند. تا جایی که تمام بدن در برابر تماس با فلزات حساس شده و فرد مبتلا به این عارضه حتی در هنگام گرفتن دستگیره در یا هر نوع شیء فلزی دچار حساسیت می گردد. این در حالی است که بیشتر افرادی که پیرسینگ می نمایند، معمولاً به دلایل مختلف از جمله هزینه ی آن، از فلزات بدلی استفاده می نمایند و به ندرت سراغ طلا یا جواهراتی مانند الماس می فرایند. انجام پیرسینگ در سالن های آرایشی و به وسیله افراد غیرمتخصص خطرناک است، چرا که هر نوع برش و آسیبی به پوست ممکن است با خطر انتقال عفونت ها و ویروس های خطرناکی مانند HIV، هپاتیت، عفونت های باکتریایی و سیفلیس همراه باشد. بنابراین توصیه می گردد اگر کسی علیرغم همه هشدارها باز هم علاقه مند به پیرسینگ است، حتماً به مراکز مطمئن و بهداشتی مراجعه کند تا کمتر سلامتی خود را به قیمت زیبایی به خطر بیندازد.

پیرسینگ در برخی نقاط حساس بدن با خطرات بیشتری همراه است؛ به طور مثال احتمال عفونت و التهاب در پیرسینگ غضروف گوش به مراتب بیشتر از نرمه ی گوش است. در پیرسینگ لب، به علت تماس با سطح مخاطی و میکروب های دهان احتمال عفونت بسیار زیاد است و به علت بافت خاص لب ممکن است شخص دچار خونریزی گردد.

زبان هم یکی از نقاط حساس بدن است که علاوه بر احتمال خطر خفگی به علت باز شدن و بلعیدن اتفاقی شیء تزیینی، ممکن است موجب ایجاد اشکال در تکلم گردد و حتی حس چشایی را هم تحت تأثیر قرار دهد. خطر ابتلا به عفونت کشنده ی آنژین لودوبک در این پیرسینگ بسیار بالاست. این روزها مدهای جدیدی مانند پیرسینگ دندان و چشم هم وارد بازار شده است. شاید بتوانیم پیرسینگ دندان را کم عارضه تر تصور کنیم. در این پیرسینگ بخشی از دندان را می تراشند و نگینی روی آن می چسبانند. نکته ی مهم این است که این نگین مانع از مسواک زدن آن قسمت از دندان می گردد و به مرور زیر آن زردرنگ خواهد شد.

در پیرسینگ چشم هم که هنوز هواداران زیادی پیدا نکرده، جراح نگینی را با روشی دقیق، اما پرخطر، روی کره ی چشم در زیر ملتحمه(خارجی ترین لایه چشم) نصب می نماید. این نگین بسیار نازک بوده و برای برداشتن آن احتیاج به جراحی مجدد است. علاوه بر تمام عوارض پیرسینگ که در این جا فقط به بخشی از آن ها اشاره شد، احتمال باقی ماندن جای زخم ها هم وجود دارد، بعلاوه ممکن است سوراخ ها با چاق و لاغر شدن فرد تغییر مکان دهند.

نکته جالب دیگر این است که پیرسینگ در برخی نقاط بدن نه تنها کمکی به زیبایی فرد نمی نماید، بلکه چهره یی نازیبا برای او ایجاد می نماید که بخصوص با استفاده از اشیای تزیینی عجیب، فقط باعث حیرت و جلب توجه دیگران می گردد.

منبع:7روز زندگی، شماره 121.